Toen de RTBF vorig jaar in december zijn inmiddels roemruchte nepjournaal ‘Bye Bye Belgium’ uitzond, kwam De Standaard woorden tekort om haar afkeer van deze journalistieke ‘grap’ te uiten. De krant vond het een “domme uitzending”, bulkend van ergerlijke clichés en karikaturen, een “misplaatste stunt”. In Vlaanderen was er slechts één partij die deze barre vorm van journalistiek de dag nadien toejuichte, namelijk het Vlaams Belang. Dat vond de krant niet verbazend. “De uitzending was inderdaad een perfect verlengstuk van de eenzijdige en kortzichtige visie van deze partij op de staatsontwikkeling,” zo heette het. ‘Bye Bye Belgium’ was waardeloze journalistiek en “dodelijk voor de geloofwaardigheid van de media”.
Of de uitzending van dat overigens schitterend gemaakte nepjournaal nu wel zo’n goed idee was voor een openbare omroep, daarover liepen en lopen de meningen uiteen. Maar het was natuurlijk wel de spraakmakendste televisie-uitzending van het afgelopen jaar, een programma bovendien waarvan de strekking in het licht van de politieke evolutie van de afgelopen zes maanden niet bepaald minder relevant is geworden. Dat is de dienst marketing van De Standaard uiteraard ook niet ontgaan.
Want kijk: een jaar later, afgelopen zaterdag, zat in diezelfde krant een bon waarmee je bij de filialen van de Standaardboekhandel een dvd van ‘Bye bye Belgium’ kon afhalen. Gratis.
Opmerkelijk toch, dat een krant extra kopers zoekt door gratis een reportage aan te bieden die ze een jaar geleden zelf erg “dom” vond en waarvan ze de “eenzijdige en armtierige benadering” ten zeerste betreurde. Aan de inhoud van die eenzijdige en armtierige reportage is namelijk niets veranderd. Wél veranderd is zeg maar de cultuursociologische betekenis van deze reportage. Die veranderde betekenis is misschien ook commercieel uit te buiten, moeten de Coreliomarketeers hebben gedacht.
En zo kon het dat een reportage die De Standaard vorig jaar neersabelde als Vlaams Belangjournalistiek, twaalf maanden later de lezers van diezelfde krant doodleuk als cadeautje werd aangeboden. Zonder enige duiding, verklaring, contextualisering. Of hoe marketingstrategieën soms veel dodelijker kunnen zijn voor de “geloofwaardigheid van de media” dan alle hysterische, simplistische Franstalige journalisten bij elkaar.
6 opmerkingen:
Ach, De Standaard! Nu mijn elektronische abonnement op aflopen staat, maakte ik op 6/12 nog even gebruik van de archieffunctie om te kijken hoe vaak bepaalde items in één jaar (dus vanaf 6/12/06) aan bod waren gekomen. Ik denk dat de resultaten geen commentaar behoeven.
- Britney Spears: 204 items
- Paris Hilton: 203 items
(allebei dus meer dan één keer om de twee dagen)
- Ivo Michiels: 4 items
- Leonard Nolens: 19 items
- Paul Claes: 19 items
Ha! dacht ik: 19 items voor Paul Claes! Bleek het in 6 gevallen te gaan om de voorzitter van Aangenaam Winkelen Beveren, in 6 om de ex-burgemeester van Lembeek, in 3 om de chef van de politiezone Hano... en in 4 om de auteur en vertaler.
Eergisteren vernam ik op de Vertaaldagen in Utrecht het overlijden van August Willemsen, een van de monumenten van de literaire vertaling in het Nederlands. Toch nog maar eens het archief van De Standaard geopend. Noppes.
Vlaanderens kwaliteitskrant!
staat op zijn beurt in de standaard
Proficiat met uw Brief van de Dag in De Morgen!
Een uitschuiver van Marketeer van het Jaar Peter Vandermeersch, die u even mooi doorprikt.
Okee, de reportage bye bye belgium was van een bedenkelijk niveau, een publiek gefinancieerde omroep toendertijd onwaardig... Toch, kan je er niet om heen dat deze nepdocumentaire maatschappelijk wel enige relevantie verworven heeft intussen en dat wij als Vlaming toch een jaar hebben moeten wachten om ze volledig te kunnen bekijken, de YouTube versies daargelaten. Dus ik snap niet goed waar iedereen hier zo'n heisa over maakt. Het is erg interessant om de reportage nu te zien, en niet geboycot te zien door de Vlaamse media, en te filosoferen over het al dan niet invloed hebben van deze uitzending op de politieke loopgraventoestand van de afgelopen 6 maand. Dus wat mij betreft, wèl chapeau voor het "laat het ons dan maar het marketing-initiatief noemen" van deze De Standaard actie. Past goed in de strategie "het beter leren kennen van de toestand aan de overkant van de taalgrens..."
De reportage over de reportage (onlangs op RTBF en eindelijk ook in Panorama deze week) toont immers de "vermarketinging" (is dat een goed woord) van de oorspronkelijke reportage. Men was op zoek om te scoren, impact te creëren, door stunts en valse berichtgeving in het JT. Over marketing gesproken...
Interessant, maar De Standaard had dan ten minste wat duiding in de zaterdagkrant kunnen publiceren, niet soms?
Ach ja,die duiding hebben ze natuurlijk wel al een gans jaar lang gegeven,door hun samenwerking met Le Soir.
Bart Brinckman zei enkele weken terug op een workshop "Hoe een kritisch stuk schrijven?" dat ze bij De Standaard ook niet altijd even gelukkig zijn met die speciale acties. Maar het moet nu eenmaal. Het verkoopt. Probleem zei hij,was dat elke actie wel "opvallender" moest zijn dan de vorige,anders faalt het marketingtrukje.
Een reactie posten